+374 10 56 04 40+374 91 222 636

Մատչելի, արագ եվ որակով

ԲԵՌՆԱՓՈԽԱԴՐՈՒՄ

ՈՒՂԵՎՈՐԱՓՈԽԱԴՐՈՒՄ

ԲԵՌՆԱԿԻՐՆԵՐԻ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

Ծառայություններ

Ավտոբուսներ, Տրանսպորտային ծառայություններ

Բեռնատար և հատուկ տեխնիկա

Բեռնակիրների ծառայություն

Տուրեր Հայաստանում

Մեր մասին

«Լեգարա» տրանսպորտային ընկերությունը հիմնադրվել է 2003 թվականի մարտին: Ընկերությունը զբաղվում է բեռնափոխադրումներով, ինչպես նաև վարձակալությամբ է հանձնում միկրովատոբուսներ և ավտոբուսներ Հայաստանում, Արցախում և Վրաստանում: «Լեգարա» ընկերության բոլոր ավտոմեքենաները, ինչպես նաև վարորդն ու ուղևորներն ապահովագրված են: Բեռնատարներն ունեն 500կգ-ից մինչև 20 տոննա բեռնատարողունակություն, իսկ ավտոբուսներն ու միկրոավտոբուսները կարող են 7-50 ուղևորներ փոխադրել: «Լեգարա» տրանսպորտային ընկերությունում աշխատում են միայն փորձառու վարորդներ, ովքեր բեռնափոխադրման և զբոսաշրջության ոլորտում ավելի քան 10 տարվա աշխատանքային փորձ ունեն: Անհրաժեշտության դեպքում մենք նաև խորհրդատվություն ենք տրամադրում,իսկ ընկերության բարեհամբույր դիսպետչերը միշտ պատրաստ է օգնել Ձեզ ընտրել առավել նպատակահարմար ավտոմեքենան: «Լեգարա» ընկերությանն են պատկանում ավելի քան 15 ավտոբուսներ և միկրոավտոբուսներ, ինչպես նաև 40 բեռնատար ամտոմեքենաներ: Մենք մեծ սիրով Ձեզ կտրամադրենք մեր ավտոմեքենաները երկար և հարմարավետ ճամփորդությունների համար: «Լեգարա» ընկերությունը նաև կարող է վարձակալությամբ հանձնել իր ավտոմեքենաները դեպի Արցախ, Արևմտյան Հայաստան և Վրաստան ճամփորդությունների համար: Ցանկության դեպքում Ձեզ կուղեկցեն փորձառու զբոսավարներ, ովքեր կծանոթացնեն Հայաստանի հարուստ մշակույթին ու պատմությանը, ավանդույթներին և Ձեզ կպատմեն մեր ժողովրդի լեգենդների և առասպելների մասին: Մեր ընկերության բոլոր տրանսպորտային միջոցները տեխնիկապես շատ լավ վիճակում են: «Լեգարա» տրանսպորտային ընկերությունը միշտ պատրաստ է Ձեզ մատուցել իր ծառայությունները և յուրաքանչյուր հաճախորդի հետ անհատական աշխատել: Տրամադրում ենք նաև բեռնակիրների ծառայություն: Բանվորական ուժը ավելի կհեշտացնի և վերջնակետին կհասցնի Ձեր պատվերը: Զանգահարեք մեզ և մենք հոգ կտանենք Ձեր հանգստի, ինչպես նաև իրերի ապահով փոխադրման մասին: Մենք առաջարկում ենք հետևյալ մակնիշների բեռնատար ավտոմեքենաները՝ Գազել (մինչև 2 տոննա), Գազել-Նեքսթ (մինչև 2 տոննա), Ֆորդ (մինչև 1.5 տոննա), Մերսեդես (մինչև 1.5 տոննա), Գազ 53 (մինչև 3.5 տոննա), Զիլ (մինչև 5 տոննա), Գազոն-Նեքսթ (մինչև 6 տոննա), Կամազ (մինչև 10 տոննա), Դաֆ (մինչև 10 տոննա), Ջաք (մինչև 8 տոննա), Ջաք (մինչև 2 տոննա): Առաջարկում ենք նաև ավտոբուսներ և միկրովտոբուսներ՝ Ֆորդ (15 տեղ), Նիսսան-Ուրվան (7-11 տեղ), Նիսսան-Սիվիլիան (21-29 տեղ), Հունդայի (21-29 տեղ), Մերսեդես Սփրինթեր (18 տեղ), Յութոնգ (25 տեղ, 32 տեղ, 50 տեղ), Ջաք (29 տեղ): Դուք ճիշտ հասցեով եք դիմել՝ «Լեգարա» բեռնափոխադրող և տրանսպորտային ընկերություն:

Տեսնել Ավելին

Ավտոբուսներ

Ջաք

Պատվիրել

Նիսսան ուրվան (10+3 նստատեղ)

Պատվիրել

Մերսեդես սպրինտեր (18 նստատեղ)

Պատվիրել

Տեսնել Ավելին

Բեռնատար մեքենաներ

Գազել

Տարողություն: 1.8 (տ)

Երկարություն: 4.20 (մ)

Լայնություն: 2.10(մ)

Բարձրություն: 1.50- 1.80 (մ)

Պատվիրել

Գազել ինքնաթափ

Տարողություն: 1.5. (տ)

Երկարություն: 3.0 (մ)

Լայնություն: 2.10.(մ)

Բարձրություն: (մ)

Պատվիրել

Մերսեդես սպրինտեր

Տարողություն: 1.6 (տ)

Երկարություն: 4.20 (մ)

Լայնություն: 1.80(մ)

Բարձրություն: 1.80 (մ)

Պատվիրել

Տեսնել Ավելին Տեսնել Գնացուցակը

Տուրեր Հայաստանում

Էջմիածին-Խոր Վիրապ

Նստատեղ	Գին
11-13 նստատեղ	50000
18 նստատեղ	60000
21-25 նստատեղ	80000
32 նստատեղ	100000
40-50 նստատեղ	1100000

Խոր Վիրապ, Խոր վիրապի վանք, ճարտարապետական հուշարձան, 17-րդ դարի վանք-ամրոց Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի Ոստան Հայոց գավառում, Արաքս գետի ձախ կողմում Լուսառատ գյուղի մոտակայքում, պատմական Արտաշատ քաղաքի բլուրներից մեկի վրա (այժմ՝ Հայաստանի Արարատի մարզի Լուսառատ գյուղից մոտ 1 կմ հյուսիս-արևմուտք)։ Եղել է Հայոց հանրահայտ ուխտատեղիներից՝ կապված Գրիգոր Լուսավորչի անվան հետ։ Վաղարշապատ (առավել հայտնի է Էջմիածին անվանումով), քաղաք Հայաստանի Արմավիրի մարզում։ Հայաստանի քաղաքներից մեծությամբ չորրորդն է։ Վաղարշապատում կա 5 եկեղեցի, որոնցից մեկը՝ Էջմիածնի Մայր Տաճարը, Հայաստանի գլխավոր եկեղեցին է և գտնվում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի համալիրի մեջ, որը Հայ Առաքելական Եկեղեցու հոգևոր և վարչական կենտրոնն է։ Վաղարշապատն ունի գլխավոր ճանապարհ դեպի մայրաքաղաք Երևան։ Միացված է Երևանին գյուղերով։ Վաղարշապատից դեպի Երևան մայրուղին 15-16 կմ է։ Խոր Վիրապ, Խոր վիրապի վանք, ճարտարապետական հուշարձան, 17-րդ դարի վանք-ամրոց Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի Ոստան Հայոց գավառում, Արաքս գետի ձախ կողմում Լուսառատ գյուղի մոտակայքում, պատմական Արտաշատ քաղաքի բլուրներից մեկի վրա (այժմ՝ Հայաստանի Արարատի մարզի Լուսառատ գյուղից մոտ 1 կմ հյուսիս-արևմուտք)։ Եղել է Հայոց հանրահայտ ուխտատեղիներից՝ կապված Գրիգոր Լուսավորչի անվան հետ։ Վաղարշապատ (առավել հայտնի է Էջմիածին անվանումով), քաղաք Հայաստանի Արմավիրի մարզում։ Հայաստանի քաղաքներից մեծությամբ չորրորդն է։ Վաղարշապատում կա 5 եկեղեցի, որոնցից մեկը՝ Էջմիածնի Մայր Տաճարը, Հայաստանի գլխավոր եկեղեցին է և գտնվում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի համալիրի մեջ, որը Հայ Առաքելական Եկեղեցու հոգևոր և վարչական կենտրոնն է։ Վաղարշապատն ունի գլխավոր ճանապարհ դեպի մայրաքաղաք Երևան։ Միացված է Երևանին գյուղերով։ Վաղարշապատից դեպի Երևան մայրուղին 15-16 կմ է։

Ավելին

Հաղպատ-Սանահին-Օձուն

Նստատեղ	Գին
11-13 նստատեղ	85000
18 նստատեղ	95000
21-25 նստատեղ	130000
32 նստատեղ	170000
40-50 նստատեղ	230000

"Հաղպատ, Հաղբատի վանք, միջնադարյան Հայաստանի հոգևոր, մշակութային և գիտաուսումնական խոշոր կենտրոն, վանքային համալիր: Գտնվում է Հայաստանի Լոռու մարզի Հաղպատ գյուղի հարավարևելյան բարձրադիր մասում: Սանահինի վանքային համալիրի հետ միասին հանդիսանում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ[2]։ Հաղպատ ատ անվանման հետ կապված են բազմաթիվ լեգենդներ, նրանցից մեկի համաձայն Սանահինի իշխաններից մեկը հրավիրում է իր մոտ ճանաչված մի վարպետի՝ վանք կառուցելու համար։ Վարպետը ներկայանում է իշխանին որդու հետ։ Աշխատանքի ընթացքում վեճ է առաջանում հոր և որդու միջև։ Ենթավարպետներից մեկը բռնում է որդու կողմը։ Այսպես, կռվելով հոր հետ, որդին թողնում է աշխատանքը, վեր է կենում և հեռանում։ Ճանապարհին, մի ուրիշ իշխան վարձում է նրանց՝ իր վանքը կառուցելու պատվերով։ Երբ որդու բարձրացրած պատերը հասնում են այնքան, որ տեսանելի են դառնում Սանահինից, աշխատավորները հաղորդում են դրա մասին ծեր վարպետին։ Ոչ աշխատանքային օրը նա որոշում է այցելել որդու շինարարությունը, մոտենում է կիսասարք վանքի պատին և երկար զննում այն։ Բոլորը լուռ սպասում էին ծեր վարպետի գնահատականին։ Վերջապես, նա հրեց շարվածքի քարը և ասաց. «Ախ պատ»: Այստեղ հայր և որդի գրկախառնվեցին և հաշտվեցին։ Իսկ վանքին մնաց «Հաղպատ» անվանումը։ Սանահինի վանքը գտնվում է հյուսիսում` Երևանից 190կմ հեռավորության վրա` համանուն գյուղում: Այստեղ երեք եկեղեցի կա` Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Ամենափրկիչ և Սուրբ Գրիգոր: Այստեղ են գտնվում նաև Գրիգոր Մագիստրոսի ակադեմիան և ձեռագրերի գրադարանը: Այն կառուցվել է 928-953թթ.` Աբաս Ա Բագրատունու կառավարության ժամանակ: Այն թեմական առաջնորդ եպիսկոպոսի աթոռանիստն է եղել: Վանքի կառուցումը մեկ այլ փուլով շարունակվել է Միջին դարերի վերջերում` 12-13-րդ դարերում: Օձունի տաճար Ըստ ավանդության, Թովմաս առաքյալը եկեղեցու վայրում օծել է քահանաների ու եպիսկոպոսների։ Ներկայիս եկեղեցու շենքը կառուցվել է 5-րդ դարում, ավելի հին՝ 4-րդ դարում Գրիգոր Լուսավորիչն ու Տրդատ Գ-ի կողմից կառուցված միանավ բազիլիկ տիպին պատկանող եկեղեցու տեղում։ 5-րդ դարում եղել է գերանածածկ, կղմինդրե ծածկասալերով եռանավ բազիլիկ, իսկ գմբեթակիր մույթերը, գմբեթն ու քարե կամարակապներն ավելացել են 6-րդ դարում։ 8-րդ դարում Հովհան Օձնեցին կղմինդրե ծածկասալերը փոխարինել է քարով։ 1888 թվականին Աբովյաններն ավելացրել են զանգակատները։ Եկեղեցին անվանվել է Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Նշան, Սուրբ Հովհաննես, Խաչգոնդ, Խաչգունդ. վերջինս կապված է եկեղեցու բակում թաղված Խաչգունդ քահանայի անվան հետ, որի հիշատակին 1291 թ. կանգնեցրել են արձանագրությամբ քանդակազարդ խաչքար։ Եկեղեցու մոտ գտնվում է վաղ քրիստոնեական շրջանի կոթող, որը Հայաստանում քրիստոնեության հաղթանակը նշանավորող հոյակապ հուշարձան է[2]։ "Հաղպատ, Հաղբատի վանք, միջնադարյան Հայաստանի հոգևոր, մշակութային և գիտաուսումնական խոշոր կենտրոն, վանքային համալիր: Գտնվում է Հայաստանի Լոռու մարզի Հաղպատ գյուղի հարավարևելյան բարձրադիր մասում: Սանահինի վանքային համալիրի հետ միասին հանդիսանում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ[2]։ Հաղպատ ատ անվանման հետ կապված են բազմաթիվ լեգենդներ, նրանցից մեկի համաձայն Սանահինի իշխաններից մեկը հրավիրում է իր մոտ ճանաչված մի վարպետի՝ վանք կառուցելու համար։ Վարպետը ներկայանում է իշխանին որդու հետ։ Աշխատանքի ընթացքում վեճ է առաջանում հոր և որդու միջև։ Ենթավարպետներից մեկը բռնում է որդու կողմը։ Այսպես, կռվելով հոր հետ, որդին թողնում է աշխատանքը, վեր է կենում և հեռանում։ Ճանապարհին, մի ուրիշ իշխան վարձում է նրանց՝ իր վանքը կառուցելու պատվերով։ Երբ որդու բարձրացրած պատերը հասնում են այնքան, որ տեսանելի են դառնում Սանահինից, աշխատավորները հաղորդում են դրա մասին ծեր վարպետին։ Ոչ աշխատանքային օրը նա որոշում է այցելել որդու շինարարությունը, մոտենում է կիսասարք վանքի պատին և երկար զննում այն։ Բոլորը լուռ սպասում էին ծեր վարպետի գնահատականին։ Վերջապես, նա հրեց շարվածքի քարը և ասաց. «Ախ պատ»: Այստեղ հայր և որդի գրկախառնվեցին և հաշտվեցին։ Իսկ վանքին մնաց «Հաղպատ» անվանումը։ Սանահինի վանքը գտնվում է հյուսիսում` Երևանից 190կմ հեռավորության վրա` համանուն գյուղում: Այստեղ երեք եկեղեցի կա` Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Ամենափրկիչ և Սուրբ Գրիգոր: Այստեղ են գտնվում նաև Գրիգոր Մագիստրոսի ակադեմիան և ձեռագրերի գրադարանը: Այն կառուցվել է 928-953թթ.` Աբաս Ա Բագրատունու կառավարության ժամանակ: Այն թեմական առաջնորդ եպիսկոպոսի աթոռանիստն է եղել: Վանքի կառուցումը մեկ այլ փուլով շարունակվել է Միջին դարերի վերջերում` 12-13-րդ դարերում: Օձունի տաճար Ըստ ավանդության, Թովմաս առաքյալը եկեղեցու վայրում օծել է քահանաների ու եպիսկոպոսների։ Ներկայիս եկեղեցու շենքը կառուցվել է 5-րդ դարում, ավելի հին՝ 4-րդ դարում Գրիգոր Լուսավորիչն ու Տրդատ Գ-ի կողմից կառուցված միանավ բազիլիկ տիպին պատկանող եկեղեցու տեղում։ 5-րդ դարում եղել է գերանածածկ, կղմինդրե ծածկասալերով եռանավ բազիլիկ, իսկ գմբեթակիր մույթերը, գմբեթն ու քարե կամարակապներն ավելացել են 6-րդ դարում։ 8-րդ դարում Հովհան Օձնեցին կղմինդրե ծածկասալերը փոխարինել է քարով։ 1888 թվականին Աբովյաններն ավելացրել են զանգակատները։ Եկեղեցին անվանվել է Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Նշան, Սուրբ Հովհաննես, Խաչգոնդ, Խաչգունդ. վերջինս կապված է եկեղեցու բակում թաղված Խաչգունդ քահանայի անվան հետ, որի հիշատակին 1291 թ. կանգնեցրել են արձանագրությամբ քանդակազարդ խաչքար։ Եկեղեցու մոտ գտնվում է վաղ քրիստոնեական շրջանի կոթող, որը Հայաստանում քրիստոնեության հաղթանակը նշանավորող հոյակապ հուշարձան է[2]։ "Հաղպատ, Հաղբատի վանք, միջնադարյան Հայաստանի հոգևոր, մշակութային և գիտաուսումնական խոշոր կենտրոն, վանքային համալիր: Գտնվում է Հայաստանի Լոռու մարզի Հաղպատ գյուղի հարավարևելյան բարձրադիր մասում: Սանահինի վանքային համալիրի հետ միասին հանդիսանում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ[2]։ Հաղպատ ատ անվանման հետ կապված են բազմաթիվ լեգենդներ, նրանցից մեկի համաձայն Սանահինի իշխաններից մեկը հրավիրում է իր մոտ ճանաչված մի վարպետի՝ վանք կառուցելու համար։ Վարպետը ներկայանում է իշխանին որդու հետ։ Աշխատանքի ընթացքում վեճ է առաջանում հոր և որդու միջև։ Ենթավարպետներից մեկը բռնում է որդու կողմը։ Այսպես, կռվելով հոր հետ, որդին թողնում է աշխատանքը, վեր է կենում և հեռանում։ Ճանապարհին, մի ուրիշ իշխան վարձում է նրանց՝ իր վանքը կառուցելու պատվերով։ Երբ որդու բարձրացրած պատերը հասնում են այնքան, որ տեսանելի են դառնում Սանահինից, աշխատավորները հաղորդում են դրա մասին ծեր վարպետին։ Ոչ աշխատանքային օրը նա որոշում է այցելել որդու շինարարությունը, մոտենում է կիսասարք վանքի պատին և երկար զննում այն։ Բոլորը լուռ սպասում էին ծեր վարպետի գնահատականին։ Վերջապես, նա հրեց շարվածքի քարը և ասաց. «Ախ պատ»: Այստեղ հայր և որդի գրկախառնվեցին և հաշտվեցին։ Իսկ վանքին մնաց «Հաղպատ» անվանումը։ Սանահինի վանքը գտնվում է հյուսիսում` Երևանից 190կմ հեռավորության վրա` համանուն գյուղում: Այստեղ երեք եկեղեցի կա` Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Ամենափրկիչ և Սուրբ Գրիգոր: Այստեղ են գտնվում նաև Գրիգոր Մագիստրոսի ակադեմիան և ձեռագրերի գրադարանը: Այն կառուցվել է 928-953թթ.` Աբաս Ա Բագրատունու կառավարության ժամանակ: Այն թեմական առաջնորդ եպիսկոպոսի աթոռանիստն է եղել: Վանքի կառուցումը մեկ այլ փուլով շարունակվել է Միջին դարերի վերջերում` 12-13-րդ դարերում: Օձունի տաճար Ըստ ավանդության, Թովմաս առաքյալը եկեղեցու վայրում օծել է քահանաների ու եպիսկոպոսների։ Ներկայիս եկեղեցու շենքը կառուցվել է 5-րդ դարում, ավելի հին՝ 4-րդ դարում Գրիգոր Լուսավորիչն ու Տրդատ Գ-ի կողմից կառուցված միանավ բազիլիկ տիպին պատկանող եկեղեցու տեղում։ 5-րդ դարում եղել է գերանածածկ, կղմինդրե ծածկասալերով եռանավ բազիլիկ, իսկ գմբեթակիր մույթերը, գմբեթն ու քարե կամարակապներն ավելացել են 6-րդ դարում։ 8-րդ դարում Հովհան Օձնեցին կղմինդրե ծածկասալերը փոխարինել է քարով։ 1888 թվականին Աբովյաններն ավելացրել են զանգակատները։ Եկեղեցին անվանվել է Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Նշան, Սուրբ Հովհաննես, Խաչգոնդ, Խաչգունդ. վերջինս կապված է եկեղեցու բակում թաղված Խաչգունդ քահանայի անվան հետ, որի հիշատակին 1291 թ. կանգնեցրել են արձանագրությամբ քանդակազարդ խաչքար։ Եկեղեցու մոտ գտնվում է վաղ քրիստոնեական շրջանի կոթող, որը Հայաստանում քրիստոնեության հաղթանակը նշանավորող հոյակապ հուշարձան է[2]։

Ավելին